ΟΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑ ΚΟΡΩΝΟΙΟΥ ΕΠΟΧΗ

Γράφει ο Δημήτρης Κακάτσος,  Φυσικός  –  Περιβαλλοντολόγος  –  Επενδυτικός Σύμβουλος

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τον Μάρτιο του 2020 που ο ιός SARS-CoV-2 εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και αξιολογήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως παγκόσμια πανδημία. Ανεξάρτητα αν πολλοί ιατροί τον θεωρούν επιδημία και όχι πανδημία, η επίδρασή του ήταν καταλυτική - και πιστεύω θα συνεχίσει να είναι – ενώ άλλαξε το σκεπτικό και την καθημερινότητα σε πολλούς τομείς είτε είναι επιχειρήσεις που παρέχουν προϊόντα ή υπηρεσίες είτε είναι βιομηχανίες ή αλυσίδες τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και παγκοσμίως.

Η ώρα όμως τώρα είναι να αξιολογήσουμε αυτή την ετήσια επίδραση του ιού στη ζωή μας και να σκεφτούμε τρόπους να μην ξανάρθει ή αν έρθει ξανά αυτός ή άλλες μεταλλάξεις ιών να είμαστε πιο έτοιμοι σε όλα. Η μετά-covid εποχή είναι μεν μια δύσκολη εποχή που μας προκαλεί να την αντιμετωπίσουμε πιο σωστά και πιο υπεύθυνα, είναι, όμως δε και μια ευκαιρία να καινοτομήσουμε στο επιχειρηματικό κομμάτι ώστε να αναπτύξουμε όλους εκείνους τους μηχανισμούς και να προσαρμοστούμε πιο εύκολα σε νέες δυσκολίες που σίγουρα θα έρθουν στον τόσο φιλόδοξο και ανταγωνιστικό κόσμο. ‘ Συν Αθηνά και χείρα κίνει ‘  λέγανε οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Η ανάγκη εξεύρεσης εφικτών και ευέλικτων λύσεων να είναι η κινητήριος δύναμή μας, λέμε εμείς οι νεότεροι.

Οι εφοδιαστικές αλυσίδες και τα Logistics είναι σημαντικό να βρεθούν τρόποι να δουλεύουν απρόσκοπτα και να ενσωματώνουν νέες μεθόδους ελέγχου. Η δυσκολία αλλά και στόχος μας είναι να καινοτομήσουμε για περισσότερη αποδοτικότητα, εξοικονόμηση χρημάτων, εφαρμογή της τεχνολογίας και ευελιξία. Αυτό φάνηκε από τις αργοπορίες στην ικανή παραγωγή εμβολίων για τον πληθυσμό, τις καθυστερήσεις στη διανομή τους, την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των δικτύων ακόμα και σε ισχυρά αναπτυγμένα κράτη καθώς και τις ακυρώσεις παραλαβής τους στα Κέντρα Υγείας.  Δε νοείται, επίσης, το προσωπικό των νοσοκομείων  να μην είναι εφοδιασμένο με ικανές ποσότητες εξαρτημάτων προστασίας τους.

Η χρήση αυτόνομων και πιο ισχυρών drones θα βοηθούσε να μεταφερθεί ιατρική ή άλλη βοήθεια σε πιο δύσβατες περιοχές και θα τηρείτο και η κοινωνική αποστασιοποίηση. Ωραία είναι να λέμε ότι το μέλλον μας πρέπει να είναι καινοτόμο και ψηφιακό, αλλά πρέπει να είναι και βιώσιμο. Η πράσινη ανάκαμψη με λιγότερο ή καθόλου επιβαρυντικά για το περιβάλλον προϊόντα, με βελτιωμένες διαδικασίες ανακύκλωσης και λιγότερα καυσαέρια πρέπει να είναι το όραμά μας. Υπάρχει μια σύγκρουση, βέβαια, μεταξύ του να θέλεις να προστατέψεις τον άνθρωπο από την αρρώστια και να προστατέψεις παράλληλα και το περιβάλλον στο οποίο ζεις  που φάνηκε με την πληθώρα πλαστικών γαντιών, μασκών και άλλων εξαρτημάτων μιας χρήσης. Θα πρέπει να δούμε σφαιρικότερα την όλη αποστολή μας. Γιατί δεν είναι απλά μια ευχή η καλύτερη προστασία του περιβάλλοντος, αλλά μια αποστολή ζωής. Τα προϊόντα μιας χρήσης από πλαστικό, οι διπλές και τριπλές συσκευασίες τροφίμων, τα γάντια, οι πάνες είναι περιπτώσεις που πρέπει να τις δούμε πολύ σοβαρά και να τις εξελίξουμε. Ακόμα και η βελτίωση του σχεδιασμού των πλαστικών προϊόντων διευκολύνει την ανακύκλωσή τους.  Μπορώ να εκτιμήσω ότι αν κάθε Έλληνας χρησιμοποιεί μια ιατρική μάσκα ανά 2 ή 3 ημέρες όπως γίνεται, όχι όπως είναι σωστό, αυτό από μόνο του παράγει, επιπλέον, περίπου 10 εκατομμύρια κιλά μολυσμένα απορρίμματα το χρόνο. Το νομίζετε για λίγο? Χωρίς να θεωρήσουμε ότι πριν την πανδημία, γενικά μιλώντας, η τιμή του ανακυκλωμένου πλαστικού ή κουτιού αλουμινίου ήταν περίπου 30% πιο ακριβή από αυτή του κουτιού με νέα πρώτη ύλη και τώρα θα είναι περίπου 60% ακριβότερη.

Έχουμε, λοιπόν, πεδίο δόξας λαμπρό για τα εργαστήριά μας και την περαιτέρω έρευνα στον ψηφιακό μας κόσμο που ζούμε.