Εγώ τραγούδια δεν ξέρω να γράφω.......ούτε μεγάλες ρητορικές σελίδες στις οποίες να αναλύω τα στραβά και ανάποδα. Έχω γράψει δυο-τρία ποιήματα σε όλη μου τη ζωή, αλλά ΠΕΣ ΜΟΥ....Πώς μπορούμε τόσα έθνη να επικοινωνήσουμε ...είμαστε ένα σύγχρονος Πύργος της Βαβέλ. Πώς μπορούμε να τραγουδήσουμε τραγούδια ευχαριστήρια για τον συνάνθρωπο, το μεγαλείο της φύσης, την αγάπη του Θεού σε αυτή την παράξενη αλλά εραία γη, παρόλο που την καταντήσαμε άθλια και τριγυρνάμε..."μοιραίοι και άβουλοι ακόμη".
Πρέπει να μην επιτρέψουμε να υπάρχει από τη μιά η Ελλάδα των νοικοκύρηδων, των ανθρώπων που θέλουν τίμια εργασία και προκοπή, κι από την άλλη η Ελλάδα των ρεμπεσκέδων, των χαραμοφάιδων, των παράσιτων. Οι τελευταίοι να μπουν σε ..εφεδρεία και από την κρίση να βγούμε μονιασμένοι και να κοιτάμε μόνο μπροστά.
θυμάστε τον Παπαδιαμάντη που έλεγε η χρεωκοπία είναι κοντά??? εννοούσε την ηθική και πνευματική των καιρών μας...
πάντως, μπορεί να είναι και για το καλό μας.....
να σταματήσουμε να φοβομαστε τουλάχιστον.........γιατί .....
Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο, είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου