Στην εποχή μας, που ο άνθρωπος κατακλύζεται από ισοπεδωτική λογική και υλιστική διάθεση γίνεται λόγος για ηθική κρίση. Η εμπορευματοποίηση της ζωής, η αυτοματοποίηση των σχέσεων, η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος και η κατάπτωση των ηθικών αξιών είναι μερικά απ’ αυτά. Η μη ανάμιξη ικανών και άριστων στην επιχειρηματική τους δραστηριότητα αλλά και στην οικογενειακή τους ζωή με την πολιτική γιατί συμβαίνει; Τι να σημαίνει άραγε που κάθε 2 ή 3 χρόνια τα κόμματα ψάχνουν για νέους, ικανούς και άφθαρτους υποψηφίους και δεν βρίσκουν; Δύσκολα, λοιπόν, στην εποχή μας οι σοβαροί και ικανοί ασχολούνται με την πολιτική ή αναλαμβάνουν μια υπεύθυνη δημόσια θέση.
Δε μπορεί κάποιος να διοικήσει σε ανώτερες δημόσιες θέσεις χωρίς να τον περιστοιχίσουν τα διάφορα παρα-πολιτικά και παρα-δημοσιογραφικά κυκλώματα ή οι διάφορες ομάδες των αρχισυνδικαλιστών και μεσαζόντων. Γιατί, ως γνωστόν, στην Ελλάδα κυριαρχούν όλα τα ΄΄παρα-‘’, όπως παρα-οικονομία, παρα-παιδεία, παρα-πολιτική, παρα-δημοσιογραφία. Για να διοικήσεις πρέπει εκτός από ηγέτης και καλός manager να είσαι και ψυχολόγος, ντετέκτιβ, δικηγόρος και ληξίαρχος, για να γνωρίζεις το γενεαλογικό δένδρο του καθενός που σε πλησιάζει μη γνωρίζοντας σε τι αποσκοπεί πραγματικά. Θα έλεγα ότι χρειάζεται και λίγο προορατικό χάρισμα αλλά ας το αφήσουμε αυτό για τους Αγίους μας και τους καλοκάγαθους σκοπούς τους και ας μη το εντάξουμε στη κοσμική αμαρτωλότητά μας.
Γιατί μεγάλα μυαλά φεύγουν απ’ την Ελλάδα και ζουν μόνιμα στο εξωτερικό; Γιατί διαπρεπείς Έλληνες επιστήμονες δεν επιστρέφουν για εργασία στην Ελλάδα; Επειδή και κάποιοι που επέστρεψαν δε βρήκαν αυτά που τους υποσχέθηκαν ή έπεσαν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας όταν προσπάθησαν να εισαγάγουν κάποια νέα ήθη και έθιμα.
Γιατί τόση μιζέρια και αναξιοκρατία; Είναι χαρακτηριστικό μας γνώρισμα; Γιατί όμως στο εξωτερικό όπου υπάρχουν οι ιδανικές συνθήκες πολλοί συμπατριώτες μας μεγαλουργούν; Ας τους μιμηθούμε και ας δημιουργήσουμε τις κατάλληλες εκείνες συνθήκες για να βλαστήσουν οι σπόροι της αξιοκρατίας και της ευθύνης σε όσους φιλοδοξούν να ασχοληθούν με την πολιτική ή τις δημόσιες υποθέσεις.
Χρειάζεται κόπος και χρόνος αλλά υπάρχει τρόπος. Αλλαγή νοοτροπίας για τον καθένα από εμάς πρώτα στην οικογένειά του και το μικρόκοσμό του και σιγά σιγά στο μακρόκοσμό του και στη συμπεριφορά του προς το κράτος. Αξίζει να το προσπαθήσουμε, γιατί ο προορισμός του ανθρώπου είναι διαφορετικός.
Η τιμωρία πρέπει να’ ναι η συνέπεια της κατασπατάλης του δημοσίου χρήματος, διαφορετικά θα βυθιστούμε ακόμη περισσότερο στο βούρκο της διαφθοράς και της σήψης.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Δημήτρης Κακάτσος, Φυσικός, dimiskak@gmail.com
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου